ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ

Anti racism spot

Φυλετικός ρατσισμός, του Μανούσου Αναγνωστάκη

Σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους κλάδους του ρατσισμού είναι αυτός που έχει να κάνει με τους ανθρώπους από άλλες φυλές . Οι άνθρωποι οι οποίοι  κατάγονται από Αφρική και γενικά σε χώρες οι οποίες έχουν συντριπτικό πληθυσμό ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα(κυρίως μαύρο)από εμάς τους Ευρωπαίους , δέχονται μεγάλη ρατσιστική συμπεριφορά  από την λανθασμένη ιδεολογία των αναπτυγμένων χωρών.

Αυτό συμβαίνει από παλιότερα τις εποχές όπου ο άνθρωπος άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία όπου εκμεταλλευόταν τους τριτοκοσμικούς ανθρώπους δούλους ή ως εργάτες. Αργότερα  όταν κέρδισαν την ελευθερία τους όμως η κακή συμπεριφορά που δέχονταν συνέχυσε να υπάρχει γνωστή και ως «Ρατσιςμός» η ποία προήλθε από την ιδέα πως οι τριτοκοσμικοί άνθρωποι κάποτε βρισκόντουσαν  στην πιο κατώτερη αστική τάξη. Συνοψίζοντας ο φυλετικός ρατσισμός είναι μία πάρα αρνητική συμπεριφορά της οποίας η αντιμετώπιση  είναι αρκετά δύσκολη λόγο του πληθυσμού που εμπλέκετε με αυτήν . 

Ρατσισμός, του Άρη Αναστασιάδη

Ρατσισμός είναι η αντίληψη που υποστηρίζει την ανωτερότητα μίας φυλής και αποβλέπει στη διατήρηση της καθαρότητάς της και στη κυριαρχία της έναντι των υπολοίπων. Δηλαδή ρατσισμός είναι να θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής της καταγωγής.

Κατηγορίες ρατσισμού:

Η κατηγορία που προαναφέρθηκε είναι η πιο συνηθισμένη, ο φυλετικός ρατσισμός. Εκτός από τον φυλετικό ρατσισμό υπάρχουν και άλλες κατηγορίες, αυτές είναι:

•             Ο κοινωνικός ρατσισμός. Ο κοινωνικός ρατσισμός είναι η εχθρική συμπεριφορά που αφορούν κάποιες κοινωνικές ομάδες όπως: οι πρώην φυλακισμένοι, οι μετανάστες ακόμη και τα άτομα με ειδικές ανάγκες μπορούν να «δέχονται» κάποιο είδος κοινωνικού ρατσισμού.

•             Ο θρησκευτικός ρατσισμός. Ο θρησκευτικός ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι κάποια θρησκεία είναι η μόνη αληθινή και οι άλλες πρέπει να καταργηθούν.

•             Ο εθνικός ρατσισμός. Ο εθνικός ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι ένα έθνος είναι καλύτερο – ανώτερο από τα άλλα.

•             Τέλος ο ρατσισμός ενάντιας του γυναικείου φύλου. Ο ρατσισμός ενάντιας του γυναικείου φύλου είναι κάποιες προκαταλήψεις που έχουν (οι άντρες) για τις γυναίκες, (για παράδειγμα ότι οι γυναίκα πρέπει να κάθεται όλη μέρα στο σπίτι να μαγειρεύει, να ψωνίζει και να καθαρίζει).

Αίτια του ρατσισμού:

Οι λόγοι γέννησης του φαινομένου του ρατσισμού είναι πολλοί. Ενδεικτικά θα μπορούσα να αναφέρω:

•             Οικονομικοί λόγοι (π.χ. Εκμετάλλευση αλλοδαπών, που αποτελούν φθηνά εργατικά χέρια)

•             Έλλειψη παιδείας( οι απαίδευτοι γίνονται εύκολα θύματα προπαγάνδας. Δεν μπορούν να κρίνουν). Οι επιτήδειοι μπορούν να καλλιεργήσουν στους ανθρώπους αισθήματα κατωτερότητας ή να τους φανατίσουν εναντίον άλλων ομάδων.

•             Οικονομικά και πολιτικά προβλήματα μιας κοινωνίας.(Η βία , η εγκληματικότητα, η ανεργία δημιουργούν ένταση η οποία εκτονώνεται πάνω στους ξένους που γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα).

•             Επιθυμία ατόμων και λαών για απόκτηση δύναμης και εξουσίας. Συμφέροντα οικονομικά, εδαφικά, κοινωνικά, πολιτικά

•             Βαθμός επιρροής των θρησκευτικών δοξασιών.

•             Ηθική εξαχρείωση. Οι άνθρωποι υιοθετούν ρατσιστικές αντιλήψεις προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον συνάνθρωπό τους.

•             Κοινωνική διαστρωμάτωση. Ανισότητα στην παροχή ευκαιριών. Η κοινωνική ισότητα είναι περισσότερο θεωρία παρά πρακτική.

•             Προκαταλήψεις που δημιουργούνται από την οικογένεια, την παράδοση, από το περιεχόμενο των σπουδών του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

•             Εθνικιστικά αίτια (Οι μικροί λαοί φοβούνται την αφομοίωσή τους από τους μεγάλους και ισχυρούς και χρησιμοποιούν τον εθνικισμό ως ασπίδα διασφάλισης της ταυτότητάς τους).

Επιπτώσεις ρατσισμού:

•             Παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ατομικές ελευθερίες που υποστήριξαν όλα τα φωτισμένα πνεύματα της ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο προσβάλλεται η ανθρώπινη προσωπικότητα.

•             Περιθωριοποιούνται άτομα και ομάδες, με αποτέλεσμα να χάνει η κοινωνία ένα ιδιαίτερα σημαντικό και πολλές φορές ικανό δυναμικό, που θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανάπτυξη και στην ευημερία της.

•             Επικρατεί αναξιοκρατία, κοινωνικές ανισότητες, διχόνοια, φαινόμενα που δυναμιτίζουν την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας (απώλεια κοινωνικής συνοχής, ομαλότητας).

•             Ξεσπούν συγκρούσεις, εκδηλώνονται ταραχές, κυριαρχεί η βία, που «πληγώνει» την έννοια και την αξία του πολιτισμένου ανθρώπου.

•             Διευρύνεται το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και φτωχών. Δημιουργούνται άθλιες συνθήκες διαβίωσης, και αυτό οδηγεί στην ανεργία και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Έτσι πολλοί ωθούνται στην εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά. Οι άνθρωποι χωρίζονται σε τάξεις «ισχυρών» και «αδυνάτων», «ανωτέρων» και κατωτέρων ανθρώπων.

•             Συντελεί στην εκμετάλλευση και την υποδούλωση των ανθρώπων και των λαών.

Αντιμετώπιση ρατσισμού:

Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του ρατισμού μπορούν να «παίξουν» οι γονείς στο στενό περιβάλλον της οικογένειας πρέπει να διαποτίζουν τα παιδιά τους με ανθρωπιστικές αρχές. Έτσι, το άτομο από τη νεαρή ηλικία θα μαθαίνει να σέβεται το συνάνθρωπό του σαν ύπαρξη και σαν προσωπικότητα.

Ακόμη η ανθρωπιστική παιδεία είναι δυνατό να συμβάλλει στη στενότερη επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων ανεξαρτήτου χρώματος, φύλου, καταγωγής, επαγγέλματος. Η πνευματική καλλιέργεια θα μας απομακρύνει από το φανατισμό και τις προκαταλήψεις, βοηθώντας στο να επανατοποθετήσουμε σε σωστότερες και δικαιότερες βάσεις τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας (συνειδητοποίηση της αξίας άνθρωπος).

Επίσης θα πρέπει να υπάρξει μια δικαιότερη κοινωνική πολιτική, που δε θα κάνει καμιά διάκριση μεταξύ των ανθρώπων, αλλά θα παρέχει σε όλους ίσες ευκαιρίες στον τομέα της απασχόλησης, της εφαρμογής των νόμων και γενικά σε κάθε εκδήλωση της ανθρώπινης δραστηριότητας που καθορίζεται από τις σχέσεις κράτους – πολίτη.

Τέλος υλική και ηθική βοήθεια στους λαούς που καταπιέζονται από το ρατσισμό.

Γενικά επιβάλλεται, κυρίως στη σημερινή εποχή, οι προσπάθειες για έναν κόσμο δικαιότερο, πιο πολιτισμένο, να είναι συνεχείς. Και για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού θα πρέπει να εργαστούμε όλοι σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Μόνο, λοιπόν, με την εξάλειψη κάθε είδους διάκρισης θα μπορέσει να παγιωθεί η ειρήνη, η συνεργασία και η γόνιμη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Ρατσισμός (οπτικοακουστικό υλικό)

Schwarzfahrer

Schwarzfahrer «Ο λαθρεπιβάτης» η «Ο Μαύρος Επιβάτης» – (1993)

Η δωδεκάλεπτη ταινία Schwarzfahrer (λαθρεπιβάτης, που όμως κατά λέξη σημαίνει μαύρος επιβάτης) του γερμανού σκηνοθέτη Pepe Danquart βραβεύτηκε με το Oscar καλύτερης ταινίας μικρού μήκους το 1994.

Το Schwarzfahrer (λαθρεπιβάτης) του σκηνοθέτη Pepe Danquart είναι μια ταινία μικρού μήκους παραγωγής 1993, και έχει κερδίσει το όσκαρ ταινίας μικρού μήκους το 1994. Θέμα της, η καταδίκη του καθημερινού ρατσισμού μέσα από μια ιστορία σε ένα τραμ: Ένας νεαρός νέγρος μπαίνει σε τραμ, μια ηλικιωμένη του φέρεται άσχημα και μονολογώντας τον προσβάλλει συνεχώς και αυτόν, αλλά και τους άλλους μετανάστες. Στο τέλος ο νεαρός νέγρος, παίρνει την εκδίκησή του. Οι υπόλοιποι επιβάτες παρακολουθούν σιωπηλοί τα γεγονότα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ANTI-RACIST SHORT FILM «JAFAR»

CAST:

NATALIA DRAGOUMI – VLADIMIROS KIRIAKIDIS – NIKOS PSARRAS CHARA TSIONGA – WASEEM AKTAR – GEORGIA KATSIKONOURI

PRODUCER: DIMITRIS GALANOPOULOS

DIRECTOR: NANCY SPETSIOTI – SCRIPT: KATERINA KOUTSOMITI

CINEMATOGRAPHY: MICHALIS GERANIOS – EDITING: YIANNIS PARASKEVOPOULOS – MUSIC: CONSTANTINOS ZACHAROPOULOS – SOUND: DIMITRIS IOSIFELIS – COSTUMES: TASOS DIMAS, SOFIA KOTSIKOU, CATERINA CHALIOTI – MAKE-UP: SOFIA MICHA – PRODUCTION MANAGER: IOANNA PAKA

PRODUCTION: iconastudioathens.gr

–(η δημοσίευση αυτή βρίσκεται υπό κατασκευή)–

Οι αγώνες, οι φυλακίσεις, η εξουσία και οι γυναίκες

Πέθανε σε ηλικία 95 ετών ο Νέλσον Μαντέλα, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Ν. Αφρικής

«Απεχθάνομαι τον ρατσισμό, επειδή πιστεύω ότι είναι κάτι βάρβαρο, είτε προέρχεται από μαύρο είτε από λευκό» είπε κάποτε ο Νέλσον Μαντέλα. Και με αυτή τη φράση για οδηγό πορεύτηκε σ’ όλη του τη ζωή: ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, ήταν ο άνθρωπος που βοήθησε να μπει τέλος στο απάνθρωπο ρατσιστικό καθεστώς των λευκών, το λεγόμενο απαρτχάιντ, προωθώντας και υποστηρίζοντας τη λειτουργία μίας πολύ-φυλετικής δημοκρατίας. Ένας άνθρωπος, όπως τον περιγράφει ο περίγυρος του, που του άρεσε να αυτοσαρκάζεται και δεν κρατούσε κακία σε όσους του είχαν φερθεί σκληρά. Η ζωή του ήταν ένα δυνατό πολιτικό μυθιστόρημα: σκληροί κοινωνικοί αγώνες, πολυετείς φυλακίσεις, μοιραίες γυναίκες και ακόμη πιο μοιραία άσκηση της εξουσίας.

Αναμφισβήτητα, ο Μαντέλα υπήρξε μία από τις σημαντικότερες ηγετικές μορφές της παγκόσμιας σύγχρονης Ιστορίας.
Με τη θέσπιση των νόμων του απαρτχάιντ το 1948, οι φυλετικές διακρίσεις στη Νότιο Αφρική πήραν θεσμική μορφή. Οι ρατσιστικοί νόμοι άγγιζαν κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής: οι μεικτοί γάμοι απαγορεύτηκαν, η σεξουαλική επαφή μεταξύ λευκών και «μη λευκών» τιμωρείτο, θεσπίστηκαν δουλειές μόνο για λευκούς, ο πληθυσμός κατηγοριοποιήθηκε με βάση τη φυλή ενώ όλοι οι μαύροι ήταν υποχρεωμένοι να έχουν πάντα μαζί τους ένα «διαβατήριο» με τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, φωτογραφία και πληροφορίες για τις μετακινήσεις τους. Ήταν λίγα χρόνια πριν, το 1941, που ο νεαρός τότε Μαντέλα, το «έσκασε» από ένα προξενιό και πήγε να ζήσει στο Γιοχάνεσμπουργκ, να κρυφτεί στην αγκαλιά της μεγαλούπολης.

Πηγή: http://www.tovima.gr/world/article/?aid=546037